اشکها و لبخنــــــــــدها!

بعد از رفتن خاله جان مهربون، به مامان خیلی سخت گذشت ،چون روزی چند دفعه با هم تلفنی صحبت می کردن و بعد از ، از دنیا رفتن خاله جان بزرگم یعنی مامان بزرگ شمس الملوک ، این دو تا خواهر همدم هم بودن .

مثل دو تا کبوتر بغل هم می نشستن و گهگاهی هم نوکی به همدیگه می زدن ، خواهریه دیگه ! خلاصه بشدت به هم وابسته بودن ، حالا دیگه مامان تنها شدن ، تنهای تنها . و همه ی امیدشون به بچه هاست مخصوصأ برادر و خواهر بزرگم . ما هم که ازشون دوریم و مجبوریم به علت ابتلا به بیماری مُسری گرفتاری ، دیدارهای کوتاه داشته باشیم ! حالا ازشون قول گرفتیم اگه قابل می دونن، بعد از برگزاری مراسم چهلم حتمأ بیان پیشمون و ما رو از تنهایی در بیارن.

 *
بعد از گذشت یک هفته ی سرشار از اندوه ، به صورت کاملأ اتفاقی و ناباورانه ، امام رضا (ع) ما رو طلبیدن .خدا می دونه چه حالی داشتم.حال تشنه ای رو که به دریا رسیده . همون روز اول دستمون به ضریح رسید، حرم نسبتأ خلوت بود . دارالفیض هم مثل همیشه شلوغ نبود و به راحتی برای نماز جایی پیدا می کردی. چه احساس امنیتی ، چه احساس آرامشی ..... فکر می کردی خودت رو با تمام وجود سپردی به دست اون معنویت لایتناهی و هیچکس و هیچ چیز نمی تونه تو رو جدا کنه و دوباره به این دنیای پوچ پیوند بده ....    
گهگاه هنگام زیارت نگاهت به نگاه آشنایی گره می خورد و سلامی و التماس دعایی .... نگاههایی آشنا از کرمان ، تهران ، مشهد، شیراز، تبریز، کرمانشاه ،خوزستان و ... سفر از اون سفرهای بی نظیر بود . احساس می کردی تمام خانواده ات اینجا هستند . کسانی که شاید چند سال یکدفعه نبینی، همه و همه ، همزمان جمع بودن .
دیدار با خانواده ی برادرم یکی دیگه از موهبت های این سفر بود .حسابی بهشون زحمت دادیم اما دیدارها تازه شد. بلوط و جینی عزیزم و مامان مهربونشون ، مرتضی کوچولو و مامان باباش . دلم براشون خیلی تنگ شده بود ... خیلی زیاد !

*

خاطره انگیز ترین روز ،روز عید فطر بود و دیدارهایی که تازه شد و اشکهایی که از سر شوق جاری شد .تازه میفهمیدی با چه گرهی این همه دل از سرتاسر مملکت به هم پیوند خورده . سخن کوتاه که ....

.................
......................
..........................
..................................

یاد آنروزها تازه شد ... خاطرات باغ .روزهای عید ،  گویی که باغ، گوشه ای از بهشت بود ، غرق در نور و شادی ، سرشار از عطر گلهای رنگارنگِ تزیین شده در زیباترین گلدانها و سبدها، و تکیه بر استقامتِ سرو افراشته ای که هنوز هم همه ی گلها را به تعظیم وا میدارد .سروی که ، وقت دلتنگی از روزگار، به سایه سارش پناه می بردی و در آن سرپناه امن به آرامش می رسیدی.

روزهای عید، دخترهای کوچک با لباسهای چین چینی آستین پفی و یقه های اورگانزا و تور ، دامن های ژیپون دار پُر چین ، مثل فرشته ها این طرف و آنطرف می دویدند و نقل و شیرینی تعارف می کردند. باغ ، نه گوشه ای از بهشت ، که خود بهشت بود . بهشــــت ، بهشــــــــــــــــــــــت !

 و تو دلت پر می کشد بسوی باغ ،حاضری برای دیدن دوباره ی آن در و پنجره های سفید چوبی و استشمام عطر آجرفرش آب پاشیده شده ، جان بدهی . و برای دیدن دوباره ی سرو افراشته ی باغ ........

و فرشته هایی که بزرگ شده اند ، گرچه دیگر تو را که در میانسالی بسر میبری ، نمی شناسند و وقتی تو از دیدن آنها ذوق زده می شوی ، لبخند مهربانانه ای به تو هدیه می دهند .