یکی دوماهه همسایه روبرویی ما خونه شو تخلیه کرده و کوبیده . اینطور که پیداست می خواد هفت طبقه بسازه . درسته که سر و صدا و گرد وخاک زیادی به پا کرده و حالا حالاها هم ادامه داره ، اما من اصلأ از این بابت ناراحت که نیستم هیچ ، خیلی هم خوشحالم. میدونین چرا ؟
یکی از کارگرای این ساختمون کرمونیه و از اونجا که به مقتضای کارش بلند صحبت می کنه تک تک کلماتش قابل شنیدنه . وقتی حرف می زنه ،احساس می کنم کرمونم .... دلم پر می کشه به شهرمون ...
هیچ وقت تا این اندازه از لهجه ی کرمونی لذت نبرده بودم ... علاوه بر اینکه بامزه ست ،یک نجابت خاصی داره این لهجه . مهربونه ، وقیح نیست . دقت کردین ؟
_____________________
پ ن : اگه می خواین آرامش داشته باشین ،هرگز دختر به راه دور ندین.