فال و فالگیری ! ( قسمت آخر )

در همون سالها فالگیر نابینای معروفی در شهرستانک " جوپار " زندگی می کرد که خیلی جوون بود . او بدون اینکه از وسیله ای استفاده کنه غیب می گفت و اینقدر هم درست پیش بینی می کرد که چند بار برده بودنش آب خنک خورون ! این فالگیر به " منصورو " معروف بود . خلاصه من خیلی دلم می خواست برام فال بگیره . یک روز با دختر عموی بزرگم که من جای دخترشم رفتیم جوپار . خدا میدونه چقدر خوشحال بودم . وقتی رسیدیم از هرکس آدرسشو می پرسیدیم .همه با نیشخند می گفتن بیخود زحمت نکشن و بهتره برگردین . چون منصورو فال نمی گیره و سکوت اختیار کرده و اصلأ حرف نمی زنه . ما باور نکردیم و گفتیم اینهمه راه اومدیم ، حالا ببینیم چی پیش میاد ، شایدم حرف زد. اما زهی خیال باطل ! مردم درست می گفتن . وقتی رسیدیم خونه اش زنش با خوشرویی درمونو باز کرد و گفت اما بگم که شوهرم دیگه فال نمیگه ، حالا می خواین امتحان کنین . داخل که شدیم دیدیم منصورو دو زانو نشسته ، انگار داره روبروشو نگاه می کنه . زنش هم اومد توی اتاق و شروع کرد به تکان دادن گهواره ی بچه و ساکت کردنش . باور کنید نیم ساعت نشستیم ، هر چی بهش اصرار کردیم ، انگار نه انگار ! عین مجسمه نشسته بود و فقط نفس می کشید . معلوم نیست چه بلایی سرش آورده بودن که دیگه جرأت نداشت پیش بینی کنه ! بالاخره خیط و پیط پا شدیم و رفتیم و به زنش گفتیم ما دوباره برمی گردیم تو قانعش کن ، شاید نظرش عوض شد . اما برگشتن همان و سکوت تحویل گرفتن هم همان. البته برگشتنی خودشو به خواب زده بود و وسط اتاق مثل مُرده درازکش شده بود و روی سرش ملافه کشیده بود !

ما دیگه به قول خودمون ( کرمونیا ) " دیگه دندون منصورو رو کندیم " ، یعنی بی خیال قضیه شدیم و برگشتیم !

*

سالها گذشت .
نوروز پارسال ،تو خیابون اصلی لواسون ، دیدیم زنی شبیه " طوطی " داره می پلکه ، از این چادر هندی ها هم پوشیده بود و انداخته بود روی شونه اش . من گفتم چقدر این شکل طوطیه ، نکنه فالگیره ! که هنوز حرف از دهنم در نیومده بود ، دخترم تو هوا قاپیدش و اصرار پشت اصرار که بریم پیشش ! ما دو دل بودیم و داشتیم فکر می کردیم که خود طرف اومد و مثل صاعقه خودشو رسوند به ما و شروع کرد : " هـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا ! همشهری بیا فالت بگیرم ! چادرتم که مثل  چادرمویه ! " گفتم تو کجایی هستی ؟ گفت : من اسمم سکینه سیاهه ! اما مردم ننه سکینه صدام می کنن .بمی هستم و فعلأ زابل زندگی می کنم . تو هم که از چادر و حرف زدنت معلومه کرمونی هستی و بدون اینکه اجازه بده ما چیزی بگیم کله شو کرد تو ماشین و دست منو گرفت و شروع کرد فال گفتن .بهش گفتم فقط بداشو نگو ،و شروع کرد، الحق که راست می گفت .گذشته و حال رو که دقیق و مو به مو درست گفت . آینده رو هم که تا اینجا درست گفته ! دخترم هی از پشت سر به من میزد که بگو فال منم بگیره . باز هم بدون اتلاف وقت دست دخترمو از پنجره ی ماشین کشید بیرون و هر چی میدونست گفت . اینقدر حرفاش درست بود که دخترم گفت فال باباشم بگه و الحق که چیزی جا نینداخت ! وقتی ازش پرسیدم خونه اش کجاست ، گفت همین دور و بره و همیشه هوا که گرم میشه میاد اینجا . آقای همسر گفت حتمأ طرف اینجا ویلا داره ، ییلاق و قشلاق می کنه !
از اون روز به بعد ،این دختر من ما رو کچل کرده که بریم پیش سکینه سیاه ، اما باور می کنید ، سکینه سیاه آب شده و رفته تو زمین یا دود شده رفته آسمون ! ما اکثراً آخر هفته رو میریم لواسون ، اما امسال حتی تعطیلات نوروز هم نیومده بود . به همسر گرامی گفتم من نگرانشم  ، نکنه ماشینهای عبوری زدن بهش .اون گفت نه بابا ! خیالت راحت ! اون الان کانادا داره کیف می کنه ! این سکینه سیاهی که من دیدم دیگه ییلاق و قشلاقشو منتقل کرده اسپانیا و کانادا ، به سبک هزاره ی سوم !!!

حالا اگه خیلی براش دلواپسی می تونی ،یه سر به فیس بوک بزنی پیدا میشه صد در صد !!!

پایان